"My Words But a Whisper - Your Deafness a Shout."

Üşüyerek uyandım bu sabah. Hatta üşümekten uyandım. Zaten hayli sıcak olan evde, hiç yapmadığım kadar kalın giyinip, istemeyerek kalktım yataktan.
Pofuduk terliklerimi bulup giydim. Çay demledim ve yanında ne olduklarını hatırlamadığım bir şeyler yedim. Aç olduğumdan değil, sırf ısınmak için. Sık sık, fincanı avucumda sıkıştırıp ellerimi ısıtmaya çalıştım. Çayın buharına eğildikçe yüzüme yayılan sıcaklığa inat, tekrar doğrulduğumda, ıslanan kirpiklerim sanki buz tuttular.

Isınmalıyım...Ateş yakmalıyım. Evet evet ateş yakmalıydım! Önce elime geçirdiğim ilk kurşun kalemle saçlarımı Japon usulü toplayıp, hamur yoğurdum. Fırının sıcaklığı, ısınan tellerin kızıllığı hoşuma gitti, ısınacak mışım gibi geldi. Sonra, sanki yüzlerce, binlerce poğaça şekillendirdim. Çamurla oynar gibi, irili-ufaklı, şekilsiz, boyutsuz, biçimsiz; zeytinli, acı ezmeli, peynirli poğaçalar pişirdim. Mutfağın camı buğulandı.

Bütün bunlar olurken, -aklıma nereden esdiyse- Jethro Tull dinledim hep. Thick as a brick, Aqualung, Heavy horses, A passion play, Bourre, The whistler... Ian Anderson'ın flütünün ilahi sesiyle bile ısınamayınca, ancak o zaman anladım bunun tensel bir üşüme olmadığını...Vazgeçtim ısınmaya çalışmaktan. Üşüyorum...