"Hiçbir Sözcük Çiçek Açmaz Bu Gece."

Kötüler elbette sevmez şiiri, en çok şairlerden korkarlar. Katiller, faşistler, gözünü kan bürümüş insanlık düşmanları, emperyalizmin kara jönleri ve zavallı ruhsuz figüranları sevmez şiirleri. Bütün dünyayı kötülüğe boğarken, kendi sınırsız, dipsiz karanlıklarından zerre kadar ürpermezken, bir şairin karşısında dizleri titrer kötülerin. Ve hiçbir zaman şairleri öldüremezler, yok etmeye çabaladıkça mısralar yayılır, büyür...

Moşe Dayan; “Onun şiirleri on suikastten daha yıkıcıdır.” demişti Fatva Tukan için.

"Ölümü ve ihaneti tanıdığımız gün,
geri çekildi suları denizin,
kent soluğunu tuttu,
kapandı kapıları gökyüzünün.

Dalgaların geri çekildiği gün, tüm
iğrençlikler kaldırdılar yüzlerindeki peçeleri,
tüm umutlar kül oldu.
Ve benim kederli kentim, yutarken acısını,
boğuldu.

Yitti gitti çocuklar,
yankısız, iz bırakmadan,
türküler yitti gitti.
Acılar sürünür kentimde,
çırılçıplak, kan içinde.
Dağ gibi yükselen bir sessizlik,
geceler kadar karanlık bir sessizlik.
korkunç bir sessizlik,
yerlerde sürükleyen bir sessizlik
ölümün ve yenilginin ağır yükünü.

Hey gidi, dili tutulmuş kentim benim!"*





*Çeviri: A. Kadir - Süleyman Salom / "Filistin Şiiri Antolojisi" Kitabından.